Geen vrouw is zo belangrijk in ons jonge leven als onze moeder. Door de band met haar kunnen wij onze eigen identiteit ontwikkelen. Maar die band kan ook ingewikkeld zijn en pijn met zich meebrengen. Als de band verstoord raakt, bijvoorbeeld door opgekropte boosheid of doordat onze moeder pijn uit háár verleden doorgeeft, kan dat een groot effect hebben op de ontwikkeling van ons als kind.

Vaak hoor ik van mijn cliënten dat ze, nu ze volwassen zijn, best een goede band hebben ontwikkeld met hun moeder. Of dat ze hun moeder hebben vergeven. Of dat ze tijdens haar overlijden in liefde afscheid van haar hebben genomen.

Ook ik heb in liefde afscheid genomen van mijn moeder. Toch, toen ik de vier vragen van Byron Katie ging toepassen, begon ik te ontdekken dat er in mij nog veel oude pijn, verdriet en boosheid huisden. Ik merkte dat ik niet honderd procent vrijuit en authentiek kon leven. Dat er behoeftes waren die ik diep had weggestopt, dat er oude pijn was die ik weg rationaliseerde, dat er verdriet was over periodes in mijn leven waarin ik geen steun of troost had ondervonden. Ook was er nog boosheid over het feit dat mijn ruziënde ouders mij bij hun conflicten hadden betrokken, en dat ze mij nooit hadden gevraagd hoe dat voor mij was en wat ik nodig had.

Het is nu eenmaal zo dat veel westerse ouders emotioneel onvolwassen of emotioneel onvolgroeid zijn. Daardoor ervaren we als kind onzekerheid en emotionele eenzaamheid. Om onze ouders niet te belasten, of om ons niet onveilig te voelen, gaan we sommige emoties wegstoppen. Vaak weten ouders immers niet wat ze aan moeten met gevoelens als boosheid, verdriet of gekwetstheid. Het kan ook gebeuren dat zij zich afgewezen of ongemakkelijk voelen wanneer wij boos of teleurgesteld zijn over iets wat zij hebben gedaan of gezegd, en dat ze onze gevoelens afwijzen.

Wanneer we onze behoeftes en onze emoties niet op een veilige manier leren uiten, kan het zijn dat we gaan kampen met een gebrek aan grenzen, schaamte, schuldgevoel en/of angst. Als kind leren wij niet hoe we onszelf daarin liefdevol kunnen opvangen, waardoor we hier in ons volwassen leven ook problemen mee ondervinden.

Het grappige is dat kinderen van emotioneel onvolwassen of onvolgroeide ouders vaak meer weten over wat hun ouders bezighoudt, dan ouders over hen. En omdat we zo gewend zijn om ons op onze ouders te richten, kunnen we onze ouders vaak ook sneller helpen of vergeven dan onszelf. Dat is ook de reden waarom we denken dat we er zijn wanneer we in ons volwassen leven een redelijk goede band met onze moeder hebben opgebouwd.

Maar de oude pijn, de onvervulde behoeftes en de boosheid en verdriet leven nog steeds ergens in een hoekje in ons binnenste, en willen dolgraag gezien en doorvoeld worden.

In deze workshop gaan we dan ook met behulp van The Work van Byron Katie onderzoeken hoe we weer contact kunnen maken met onze eigen behoeftes en emoties, waardoor we echt een compleet mens mogen worden.

Deze workshop is geschikt voor iedereen die de The Work van Byron Katie kent en de vier vragen wel eens bij zichzelf heeft toegepast.