Aafke Satyananda Heuvink

In het jaar 2010 heb ik The Work leren kennen via het boek Loving what is (Vier vragen die je leven veranderen). Het boek zette me op een volkomen nieuw spoor. Tot die tijd was ik altijd bezig om aan mijn omstandigheden te sleutelen. Mezelf verbeteren was ook een doorlopend project. Als ik perfect was, dacht ik, zou er eindelijk een einde komen aan de zoektocht naar moeiteloos gelukkig zijn, en zou iedereen onvoorwaardelijk van me houden, ikzelf incluis.

In oktober 2010 heb ik in Los Angeles deelgenomen aan mijn eerste 9-daagse School van Byron Katie. Door Byron Katie’s heldere en humoristische begeleiding ging ik inzien welke impact stressvolle gedachten hebben op mijn kwaliteit van leven. Hetzelfde geldt voor de verhalen over wie ik zou moeten zijn en hoe het leven er uit zou moeten zien.

Na deze 9-daagse School ben ik in het certificeringstraject gestapt dat door Byron Katie wordt aangeboden. Bijna drie jaar later, na nog twee 9-daagse Schools, een intensief online programma, een Nobody Intensive en een assessment van 5 dagen, ben ik in januari 2013 door Byron Katie persoonlijk gecertificeerd. Sindsdien treed ik regelmatig als staflid op bij haar 9-daagse Schools. Ook leid ik kandidaten op in het certificeringsprogramma.

Door The Work ben ik gaan inzien dat ik mijn omstandigheden niet langer hoef te modelleren om gelukkig te kunnen zijn. Ik hoef niet langer perfect te zijn, om onvoorwaardelijk van mezelf van anderen te kunnen houden. Er is een einde gekomen aan het eindeloze zelf-verbeter-project.

Een ander belangrijk aspect is, dat ik altijd bezig was om de mensen om me heen te veranderen. Ik dacht dat zij de bron van mijn frustratie, woede, wanhoop, pijn en gekwetstheid waren en ik probeerde hen op duizenden manieren uit te leggen dat ze anders met mij om moesten gaan.

Ik ging inzien dat ik me voor mijn geluk en welbevinden afhankelijk maakte van andermans gedrag en van uiterlijke omstandigheden. Door The Work toe te passen, ging ik langzaamaan ook begrijpen hoe stressvol en hoe hopeloos dat is.

Dit betekent niet dat ik alles blindelings accepteer. Loving what is – houden van wat er is – betekent niet dat ik geen nee zou kunnen zeggen, of dat ik niet zou kunnen handelen of ingrijpen in situaties die daarom vragen. Integendeel, zoals Byron Katie zegt: “Een nee tegen jou is een ja tegen mezelf. Een oneerlijk ja tegen jou is een nee tegen mezelf.”

Het gevolg is, dat ik nu verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn eigen gedachten en gevoelens, en dat ik op een heldere en verbonden manier mijn grenzen kan aangeven. Gelijk willen hebben, het gevoel slachtoffer te zijn of te weten hoe het in de wereld en tussen de mensen zou moeten gaan, hebben plaatsgemaakt voor nieuwsgierigheid en voor een gevoel van dankbaarheid. Ik ben een betere luisteraar geworden en handel steeds meer vanuit innerlijke helderheid.

In Amsterdam heb ik een eigen praktijk, waar ik individuele sessies, parensessies, jaartrainingen en workshops aanbied. Ook bied ik workshops aan op locatie. Verder werk ik via Skype, Zoom en de telefoon.

In Frankrijk bied ik weekenden en workshopweken aan (Aucoeurdusilence.fr). Ook kun je in Frankrijk op individuele basis of met twee of meer mensen onder mijn begeleiding aan specifieke issues werken.

Achtergrondinformatie

Als tiener leed ik aan een zware depressie, die langer dan tien jaar heeft geduurd. Omdat ik zoiets pijnlijks nooit meer wilde meemaken, besloot ik al vroeg dat ik niets en niemand kon vertrouwen en dat ik mijn leven rigoureus in eigen hand moest nemen. Hoewel mijn leven er aan de buitenkant goed en soms geweldig uitzag, kreeg ik steeds vaker het gevoel dat ik in een mentale gevangenis leefde. Op allerlei manieren (bijvoorbeeld door schrijven, dansen en yoga) probeerde ik mezelf te bevrijden, maar op een of andere manier leken de tralies alleen maar dikker te worden. Ik was mezelf aan het uitputten en ik begon het gevoel te krijgen dat ik voortdurend faalde, wat met een meedogenloze zelfhaat gepaard ging. Toch was er altijd nog, diep in me, het vermoeden dat zich ergens in mij een plek moest bevinden waar pure onschuld huisde, een plek die niet door uiterlijke omstandigheden kon worden aangetast, al leek deze plek steeds verder buiten bereik te raken.

Where there is ruin, there is hope for a treasure. The wound is the place where the light enters you. Rumi

Toen ik in 2005 met meditatie begon, ervoer ik een stilte die door niets werd verstoord. Ook was er een vanzelfsprekende, moeiteloze hartverbinding met alles om me heen. Die verbondenheid ging dieper dan alles wat ik ooit had ervaren. De gedachte “Ik moet iets doen om iemand te worden die deugt en om ergens bij te horen” verdween, totdat ik mijn dagelijks leven weer oppakte: op dat moment kregen de oude mechanismen me opnieuw in hun greep.

Wees een licht voor jezelf. Boeddha

Sinds ik met The Work bezig ben, durf ik al mijn stressvolle gedachten te verwelkomen en hoef ik er niet langer tegen te vechten. De vier vragen en omkeringen zijn zo simpel, maar zo transformerend. Ze voeren me terug naar mijn ware natuur en herstellen de verbinding tussen hoofd en hart die in de eerste jaren na de geboorte zo vanzelfsprekend aanwezig was – maar nu op een bewuste, blijvende manier.
Ze laten me zien dat ik vrijheid en geluk niet meer buiten mezelf hoef te zoeken.

Bekijk ook mijn officiële profiel op www.thework.com en op de Nederlandse website van Byron Katie.

Blogs

Heb je interesse in mijn blogs? Die kun je hier vinden.

Naast begeleider van The Work ben ik schrijver, BIK-kunstenaar, docente en tolk/vertaalster Arabisch-Nederlands (o.a. voor vluchtelingen uit Irak, Syrië, Sudan, enz.). Verder vertaal ik romans van Arabische schrijvers en schrijf ik theaterstukken. Ik wil The Work graag delen op individuele basis, met paren, in groepen en in het bedrijfsleven – middels persoonlijke sessies, via Skype of telefonisch – waar ook maar ter wereld.